เรียนพยาบาล แต่ไม่อยากทำงานเป็นพยาบาล

สวัสดีค่ะ เริ่มเรื่องเลยแล้วกัน เราป่วยเป็นโรคซึมเศร้ามา 2-3 ปี แล้วค่ะ ป่วยหนักตอนเรียนอยู่ปี 2-3 (เพราะถูก Bully+เรียนหนัก+เครียด+พักผ่อนน้อย) ตอนนั้นป่วยหนักมากชนิดที่ว่ากินนอนไม่ได้ร่างกายทรุดโทรมหนักมาก แล้วก็เกือบฆ่าตัวตายไปแล้วค่ะ โชคดีที่มีแฟนช่วยดูแลแล้วก็รีบไปรักษาแล้วก็ดั้นด้นเรียนมาตอนถึงปี 4 เทอมสุดท้ายค่ะ ไปเรียนได้ 5 วัน เรียนไม่ไหวเลยค่ะ ด้วยอาการป่วยที่เป็นอยู่จึงตัดสินใจปรึกษาพ่อแม่และอาจารย์ก็แนะนำให้ดรอปเรียนเพื่อรักษาตัวเองก่อน เราก็ดรอปเรียนไปปีนึง ตอนนั้นก็ตัดสินใจแล้วว่าจะคงไม่กลับไปเรียนต่ออีกแล้ว และความรู้ที่ได้เรียนมา 4 ปีก็ถือว่าเป็นประสบการณ์ชีวิตซะไม่ต้องคิดเสียดายเพราะจริงๆเราก็ไม่ได้อยากเป็นพยาบาลตั้งแต่แรกอยู่แล้ว (แต่ที่เข้ามาเรียนก็เพราะพ่อกับแม่ แม่ปล่อยมุกร้องไห้โฮตอนไม่สบายปวดท้องว่าลูกต้องเรียนพยาบาลนะจะได้ช่วยรักษาแม่ สัญญากับแม่นะอย่างงั้นอย่างงี้ เอาเถอะเรื่องนั้นมันยาวค่ะ)......  คิดว่าจะไม่กลับมาเรียนอีกแล้ว เพราะว่าตอนนั้นก็รู้สึกว่าเราไม่อยากทำงานเป็นพยาบาลอีกแล้ว พอระยะเวลาดรอปเรียนใกล้ครบกำหนด แม่ก็ตะล่อมปลอบประโลมเราให้เรียนต่อเถอะ เรียนเพื่อเอาวุฒิก็พอเพราะเหลืออีกแค่ไม่กี่เดือนก็จบแล้วและอาการเราก็ดีขึ้นมากแล้วก็เลยตัดสินใจกลับมาเรียนต่อจนจบปี 4 ค่ะ 
           ประเด็นคือ ตอนเราสมักเรียน เราได้โควต้าของ รพ. แห่งหนึ่ง ซึ่งเขามีเงื่อนไขให้ว่าจะให้เงินเราเรียน 30,000 บาท/ปี และจะต้องได้ทำงานใน รพ.ของเขา 4-8 ปีค่ะ เราก็ไปตกลงทำสัญญากับเขา โดยมีพ่อกับแม่ไปเซนสัญญาที่ รพ.ด้วยกัน มีสัญญาอยู่ 3 ฉบับ มีแต่ลายเซนของเราและพ่อกับแม่ แต่ผอ.ของรพ.ยังไม่ได้เซนให้ เขาบอกว่าเดี๋ยวจะส่งหนังสือสัญญาไปให้ที่บ้าน 1 ฉบับ เป็นไว้ที่ รพ.1ฉบับ เก็บไว้ที่มหาลัยอีก 1 ฉบับ ....จากนั้นมาเรื่องก็เงียบไปเลยค่ะ ไม่มีหนังสือสัญญาใดๆส่งมา ไม่ได้รับเงินทุนการศึกษาสักบาท(เราพึ่งมารู้ว่ารุ่นพี่ๆที่เขาได้ทุนโควต้านี้ก็ไม่มีใครได้เงินเลยค่ะ) ตอนนี้เราเรียนจบแล้วเราบอกแม่ว่าเราไม่อยากไปทำงานที่นั่นแล้ว แล้วก็ไม่อยากทำงานเป็นพยาบาลอีกด้วย เพราะตอนนั้นเราก็เด็กเป็นประชาชนคนนึงที่ไม่ได้รับรู้เรื่องราวชีวิตการทำงานของพยาบาลเลยว่าเขาขึ้นเวรกันยังไง กินนอนกันยังไง (จนตอนนี้รู้ชะตาชีวิตของพยาบาลแล้วอยากจะบอกว่า คนในอยากออก คนนอกอยากเข้า) เราอยากมีชีวิตการทำงานปกติเหมือนคนส่วนใหญ่ ที่ไปทำงานเช้าเย็นกลับ เราทุกข์ใจมากเลยค่ะแต่แม่ก็พูดกับเราว่า เราเคยไปสัญญากับเขาไว้ยังไงก็ควรไปทำงานกับเขานะ เรานี่ซึมมากเลยค่ะ คิดมาก ร้องไห้เลย นอนไม่หลับมาหลายคืนแล้วจนมาคืนนี้ก็นอนไม่หลับถึงได้มาตั้งกระทู้ ไม่รู้จะทำไงดี ใจนึงก็อยากผิดสัญญาไม่ไปทำงานกับรพ.นั้นเพราะเขาผิดสัญญากับเราก่อนที่ว่าจะให้เงินทุนปีละ 30,000 แต่อีกใจนึงก็คิดว่าควรไปทำงานกับรพ.เขาเพราะเราเคยสัญญากับเขาไว้ เราเครียดมากเลยค่ะ ไม่รู้จะทำยังไงดีกับชีวิตที่ไม่มีทางเลือก.. ชีวิตที่เหมือนไม่ได้ใช้ชีวิตด้วยตัวเองเลย.. พิมพ์ไปร้องไห้ไป